Ρήξη Τενοντίου Πετάλου του Ώμου

Τι είναι το τενόντιο πέταλο του ώμου;

Το τενόντιο ή στροφικό πέταλο του ώμου είναι ένα σύμπλοκο τενόντων των μυών που περιβάλουν τον ώμο. Οι μύες του Υποπλατίου, του Υπερακανθίου του Υπακανθίου και του Ελάσσονος Στρογγύλου φτάνοντας κοντά στη βραχιόνιο κεφαλή δίνουν τένοντες οι οποίοι είναι στενά συνδεδεμένοι μεταξύ τους σχηματίζοντας το πέταλο των στροφέων και οι οποίοι καταφύονται στο βραχιόνιο καλύπτοντας πλήρως τη βραχιόνιο κεφαλή. Προφανώς επειδή σχηματίζουν το πέταλο η καταφυτική επιφάνειά τους (footprint) είναι μεγάλη και περιλαμβάνει το έλασσον και το μείζον βραχιόνιο όγκωμα. Η λειτουργία του αφορά στην σταθεροποίηση της βραχιονίου κεφαλής κατά την πρόσθια κάμψη και απαγωγή και στην εκτέλεση έσω και έξω στροφής. Επίσης αποτελεί δυναμικό σταθεροποιητή της άρθρωσης του ώμου.

Αρθροσκόπηση ώμου: Αρθροσκοπική συρραφή ρήξης υποπλατίου τένοντα – Βίντεο

 

Τι είναι η ρήξη του τενοντίου πετάλου;

Είναι μια συνήθης βλάβη που συμβαίνει σε ανθρώπους με δραστηριότητα πάνω απο το επίπεδο του ώμου είτε αθλητική είτε επαγγελματική είτε οικιακή. Μπορεί να συμβεί είτε απο επαναλαμβανόμενη καταπόνηση και  μςκροτραυματισμούς είτε από άσκηση βίας σε μια πτώση ή σε σήκωμα ενός βαρέος αντικειμένου. Μπορούν να διακριθούν λοιπόν σε εκφυλιστικές τραυματικές και μεικτές με βάση τον μηχανισμό που επήλθαν.

Οι ρήξεις του τενοντίου πετάλου διακρίνονται επίσης σε μερικές και σε πλήρεις. Στη μερική ρήξη ο τένοντας έχει υποστεί βλάβη ένα μέρος του πάχους του ενώ στις πλήρεις ρήξεις έχει διακοπεί η δυνέχειά του σε όλο του το πάχος και έχει αποσπαστεί από το οστό.

Συμπτώματα

• Πόνος κατά την πρόσθια κάμψη ή απαγωγή του βραχίονα ή σε συγκεκριμένες κινήσεις
• Νυκτερινός πόνος
• Δυσκολία να σηκώσουμε το χέρι, στο ντύσιμο, στο χτένοσμα, στο κούμπωμα του στηθόδεσμου στο σφίξιμο της ζώνης.
• Αίσθημα κριγμού κατά τις κινήσεις

Διάγνωση

Γίνεται με το ιστορικό και την κλινική εξέταση. Τα κλινικά σημεία και οι λεπτομέρειες του ιστορικού δίνουν σαφή εικόνα στον έμπειρο χειρουργό ώμου. Ο απεικονιστικός έλεγχος με απλές ακτινογραφίες, μαγνητική τομογραφία και υπερηχογραφήμα επιβεβαιώνει τη διάγνωση και δίνει συμπληρωματικές πληροφορίες για την περαιτέρω αντιμετώπιση. Ιδίως το υπερηχογράφημα μπορεί να γίνει επιτόπου στο ιατρείο ουσιαστικά σαν συμπλήρωμα της κλινικής εξέτασης και να μας κατευθύνει για την περαιτέρω αντιμετώπιση.

Θεραπεία

Ο καθορισμός της θεραπείας εξαρτάται από τη βαρύτητα της βλάβης, την ηλικία και τις λειτουργικές απαιτήσεις του ασθενούς.

Στόχος της θεραπείας είναι να επιστρέψει ο ασθενής στην προηγούμενη δραστηριότητά του ΟΧΙ να μάθει να ζει με το πρόβλημα του.

Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει ελάττωση της δραστηριότητας, λήψη αντιφλεγμονωδών και αναλγητικών φαρμάκων και φυσιοθεραπεία για μυική ενδυνάμωση.

Η χειρουργική θεραπεία των ρήξεων τενοντίου πετάλου είναι η αρθροσκοπική αποκατάσταση

Στην αρθροσκόπηση, με τη βοήθεια μικρων οπών στο δέρμα εισάγουμε το αρθροσκόπιο με το οποίο μπορούμε να ελεγξουμε όλες τις ανατομικές δομές της άρθρωσης και του υπακρωμιακού χώρου, να διαπιστώσουμε τις βλάβες και με τη χρήση αρθροσκοπικών εργαλείων να τις επιδιορθώσουμε. Ταυτόχρονα ελέγχουμε τον χώρο οπου κινούνται οι τένοντες και σε περίπτωση οστεοφύτων ανωμαλης διαμόρφωσης του ακρωμίου, εκτελούμε ακρωμιοπλαστική ή εκτομή περιφερικού άκρου κλείδας.

Για τη συρραφή του τενοντίου πετάλου χρησιμοποιούμε εμφυτεύματα – τις άγκυρες οι οποίες εμφυτεύονται στο οστό και φέρουν ράμματα τα οποία περνιώνται στον ραγέντα τένοντα. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα αρθροσκοπικής διοστικής συρραφής με δημιουργία tunnel και διεκβολή των ραμμάτων μέσα απο αυτά (transosseous technique).

Σε περιπτώσεις μη επιδιορθώσιμης μαζικής ρήξης τενοντίου πετάλου μπορεί

• να τοποθετηθεί πρόθεμα υποκατάστασης τενοντίου πετάλου – inspace baloon 

  

   

• να εκτελεστεί τενοντομεταφορά πλατύ ραχιαίου με προυποθεση οτι ο τενοντας του υποπλατίου είναι ακέραιος

Ο ασθενής εξέρχεται από το νοσοκομείο συνήθως την ίδια ημέρα λίγες ώρες μετά την επέμβαση. Φέρει μια ειδική ανάρτηση που δεν επιτρέπει ενεργητική ανύψωση του ώμου. Από την πρώτη ημέρα εκτελεί κινήσεις και ήπιες ασκήσεις και μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί. Ακολουθεί πρόγραμμα φυσιοθεραπείας που περιλαμβάνει τοπικά ανακουφιστικά μέσα και παθητική κινητοποίηση στην αρχή για να ακολουθήσει πρόγραμμα ενεργητικών ασκήσεων και ενδυνάμωσης.