Η συμφυτική θυλακίτιδα του ώμου ή “παγωμένος ώμος” είναι μια πάθηση η οποία χαρακτηρίζεται από επώδυνο περιορισμό της ενεργητικής και παθητικής κίνησης της άρθρωσης του ώμου,
Επισυμβαίνει στο 2-5% του πληθυσμού με προτίμιση σε ασθενείς άνω των 40 ετών ιδίως γυναίκες. Στο 20 – 30% των περιπτώσεων προσβάλονται και οι δύο ώμοι.
Φυσιολογικός ώμος
Η αιτιολογία είναι άγνωστη στις περισότερες περιπτώσεις οπότε μιλάμε για ιδιοπαθή συμφυτική θυλακίτιδα. Προσβάλλονται συχνά ασθενείς με θυρεοειδοπάθεια και σακχαρώδη διαβήτη.
Άλλες περιπτώσεις δευτεροπαθούς συμφυτικής θυλακίτιδας οφείλονται σε ρήξεις τενοντίου πετάλου του ώμου ή σε ασβεστοποιό τενοντίτιδα.
Η νόσος έχει τρια στάδια. Στο πρώτο στάδιο το “προσυμφυτικό” υπάρχει πόνος με ελάχιστο η καθόλου περιορισμό του εύρους κίνησης. Ο θύλακος εμφανίζεται υπεραιμικός χωρίς ιδιαίτερες αλλοιώσεις.
Στο 2ο στάδιο που ειναι το στάδιο του “παγώματος” εγκαθίσταται δυσκαμψία και περιορίζεται το εύρος κίνησης της άρθρωσης. Ο θύλακος εμφανίζει συμφύσεις και πάχυνεται.
Στο 3ο στάδιο ο ώμος είναι παγωμένος. Ο πόνος έχει ελαττωθεί και είναι έντονος μόνο στις τελικές θέσεις του εναπομείναντος εύρους κίνησης. Ο θύλακος έχει πυκνές συμφύσεις και είναι χαρακτηριστικά ρικνωμένος και παχυσμένος.
Στο 4ο στάδιο του “ξεπαγώματος” εμφανίζεται προοδευτικά βελτίωση του εύρους κίνησης ενω ο πόνος είναι ελάχιστος.
Θεωρείται με βάση τα παραπάνω αυτοπεριοριζόμενη νόσος που διαρκεί 18 – 30 μήνες χωρίς να αφήνει σημαντικά υπολείμματα. Παρόλα αυτά υπάρχουν βιβλιογραφικές αναφορές για εμμονή του πόνου και της δυσκαμψιας ιδιως στην εξω στροφή για παραπάνω απο 7 έτη. (Shaffer B, Tibone JE, Kerlane RK (1992) Frozen shoulder.A long term follow up. J Bone Joint Surg Am 74(5):738–74
Παγωμένος ώμος
Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει ενδαρθρικές εγχύσεις αντιφλεγμονοδών, φυσιοθεραπεία και διατατικές ασκήσεις. Σκοπός είναι η πλαστική παραμόρφωση του θυλάκου και η βελτίωση του εύρους κίνησης.
Η χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει την κινητοποίηση υπό αναισθησία και την αρθροσκοπική θυλακοτομή. Η τελευταία σαφώς υπερτερεί διότι διανοίγεται μόνο ο θύλακος χωρίς να προκαλούνται βλάβες στα πέριξ συνδεσμικά και τενόντια στοιχεία (επιχείλιος χόνδρος – τενόντιο πέταλο)
Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από την βαρύτητα της νόσου τη χρονιότητα και τις λειτουργικές απαιτήσεις του ασθενούς.
Αρθροσκοπική Θυλακοτομή
